بیوگرافی کامل جانی دپ

جانی دپ مردی که شبیه هیچ‌کس نیست ...!

| بیوگرافی کامل همراه با معرفی ۱۰ بازی برتر جانی |

جانی دپ بیوگرافی|www.fogholade.net

ستاره بی‌تردید سری فیلم‌های «دزدان دریایی کاراییب» بدون‌ شک جانی دپ است

این بازیگر آمریکایی سه بار نامزد دریافت جایزه اسکار بهترین بازیگر مرد شده و تاکنون جوایز معتبری مثل سزار و گلدن‌گلوب را کسب کرده است. به مناسبت اکران «دزدان دریایی کاراییب۴: روی امواج غریب» که احتمالا مهم‌ترین و پرفروش‌ترین فیلم اکران تابستان امسال خواهد شد،

نگاهی داریم به کارنامه یکی از پرانرژی‌ترین بازیگران امروز سینما، جانی دپ، که به لطف بازی در فیلم‌های فانتزی تیم برتون مانند «چارلی و کارخانه شکلات‌سازی» و «آلیس در سرزمین عجیب» و البته نقش کاپیتان جک اسپارو در «دزدان دریایی کاراییب» بین عامه مردم هم محبوبیت پیدا کرد.

دپ برای ایفای نقش کاپیتان جک اسپارو، همه استعدادش را به کار گرفت و چاشنی غرور و تکبر و تیک‌های مرموزی به نقش اضافه کرد و باعث شد که جک اسپارو با یکی از آن قهرمان‌های معمول پاپ‌کورنی تفاوت زیادی داشته باشد. دپ این روزها مشغول بازی در فیلمی از تیم برتون است. «سایه‌های تیره» بازسازی یک سریال خون‌آشامی اواخر دهه ۶۰ و اوایل دهه ۷۰ است و طبق معمول برتون در این بازسازی نگاه ویژه خود را دارد. همچنین دپ در پروژه «خیابان بیست‌ویکم» هم حاضر شده که این روزها در حال فیلمبرداری است. این فیلم درحقیقت نسخه سینمایی همان سریالی است که بین سال‌های ۱۹۸۷ تا ۱۹۹۱ از تلویزیون پخش می‌شد و دپ جوان در آن نقش افسر پلیس تام هنسن را بازی می‌کرد. آیا جانی دپ از این دوران جدید حرفه‌ای‌اش لذت می‌برد؟ دوران بازی در فیلم‌های سرگرم‌کننده خانوادگی؟ طرفداران جانی دپ امیدوارند که او دوباره همان نقش‌های چالش برانگیز قبلی را بازی کند که مشخصه اصلی کارنامه کاری‌اش بود. و این فهرست ۱۰ بازی برتر جانی دپ در ۱۰ نقش مهم و پیچیده است:

اد وود (۱۹۹۴)
خود جانی دپ درباره این نقش می گوید: «این نقشی است که من برای همیشه با آن به یاد مردم خواهم آمد.» جانی دپ در «اد وود» در نقش ادوارد.دی.وود جونیور، کارگردان بدنام، بی‌عرضه و همیشه متعجب بی‌مووی‌های دهه ۵۰‌هالیوود ظاهر می‌شود. این فیلم بهترین همکاری جانی دپ و تیم برتون تا به امروز است. در هر قاب فیلم جادویی وجود دارد که از طریق جانی دپ به تماشاگر منتقل می‌شود. وقتی برتون از دپ خواست که در این نقش بازی کند تنها ۱۰ دقیقه درباره طرح داستان توضیح داده بود و بعد از آن جانی دپ بلافاصله پذیرفت که در فیلم بازی کند. به گفته خود دپ همکاری با مارتین لاندو یکی از دلایلی بوده که وی را ترغیب به بازی در این فیلم کرده است. دلیل دیگرش این بوده که به‌نظر دپ بازی در نقش یکی از بدترین کارگردانان تاریخ سینما با کمی تفریح و سرگرمی هم همراه بوده. دپ از قبل تعدادی از کارهای ادد وود از جمله «گلن و گلندا» و «نقشه شماره ۹ از فضای خارج» را دیده بود و برای تصویر کردن وی به گفته خودش بازی‌های رونالد ریگان، میکی رونی در نقش اندی‌هاردی و اجراهای کیسی کاسم (صداپیشه رادیو و مجری تلویزیون) را مورد بررسی قرار داد. دپ سخنرانی‌های ریگان را بادقت تماشا کرد چون احساس می‌کرد در ریگان یک‌جور خوشبینی کورکورانه وجود دارد که کاملا برازنده نقش اد وود است.

ادوارد دست قیچی (۱۹۹۰)
اسطوره بازیگری جانی دپ بدون بازی در این نقش هرگز شکل نمی‌گرفت و شکوفا نمی‌شد. «ادوارد دست‌قیچی» اولین همکاری جانی دپ و تیم برتون بود که نتیجه‌ای معجزه‌آسا داشت. این فیلم نشان متفاوت بودن و حساسیت‌های روحی عجیب و غریب دپ بود. ادوارد محصول اختراع ناتمام یک دانشمند دیوانه (با بازی ونسنت پرایس) است که به جای دست، دو قیچی بزرگ دارد. دست‌هایی که باعث مضحکه شدنش می‌شوند و نشانی از نگاه تلخ تیم برتون به جامعه شهری است. کمپانی فاکس، تهیه‌کننده فیلم در ابتدا اصرار داشتند که تام کروز نقش اول این فیلم را بازی کند اما برتون معتقد بود که کروز بازیگر ایده‌آل این نقش نیست. کروز هم اصرار داشت که پایان فیلم شادتر از پایان فعلی باشد. جالب است بدانید که اولین انتخاب برتون برای بازی در نقش «ادوارد دست‌قیچی»، مایکل جکسون بود. دپ برای رسیدن به کاراکتر ادوارد، بیشتر فیلم‌های چارلی چاپلین را دید تا یاد بگیرد چطور می‌شود بدون ادای دیالوگ حس دلسوزی و ترحم مردم را برانگیخت.

دانی براسکو (۱۹۹۷)
«دانی براسکو» بیشتر در انگلستان موفق و محبوب بود. شاید دلیلش هم این باشد که مایک نیول، کارگردان فیلم، انگلیسی بود. «دانی براسکو» یکی از مهم‌ترین فیلم‌های گنگستری معاصر است. فیلم کمتر از «پدرخوانده‌ها» سنگین است، کمتر از «رفقای خوب» پرزرق و برق است و نگاه معتدلی به گنگستر سطح پایینی دارد که می‌خواهد پیشرفت کند. دپ نقش جو پیستون، ‌افسر اف.بی.آی را بازی می‌کند. فیلم برمبنای یک داستان واقعی است و سال‌هایی از زندگی پیستون را نشان می‌دهد که به عنوان یک افسر مخفی پلیس، زیر پوشش گنگستری سعی در افشا کردن چهره دنیای زیرزمینی تبهکاران داشت. دپ در این فیلم نقش پیچیده‌ای را از لحاظ روانی ایفا کرد: کسی که بین انتخاب وظیفه‌اش و پایین کشیدن مردی که از خانواده‌اش هم به وی نزدیک‌تر است، دچار بحران و چالش شده.

ترس و نفرت در لاس‌وگاس (۱۹۹۸)
دپ در نقش خبرنگاری که بیشتر وقتش را در حضور دوست دیوانه‌اش، گونزو می‌گذراند، به شمایل نویسنده خودخواه، رائول دوک، تجسیم بخشیده است. دوک و گونزو به وگاس رفته‌اند تا یک مسابقه ورزشی را گزارش کنند. جایی که اتفاقات عجیبی در انتظارشان است. این فیلم رنگارنگ به کارگردانی تری گیلیام اقتباسی از رمان کالت تامپسن است. دپ با من‌من کردن‌ها و چشم‌های براق حالتی مضحک و کاریکاتورگونه دارد. در هر سکانس می‌شود انتظار خشونت ناشی از مصرف مواد مخدر را داشت. جانی دپ از بسیاری از نشانه‌های شخصیتی و رفتاری کاراکتر دوک، در فیلم‌های بعدی‌اش هم استفاده کرد (بخصوص حرکات جالبی چون مدل تکان دادن دست‌ها) اما در هیچ فیلم دیگری آنقدر زنده، استثنایی و مرعوب‌کننده نبوده است. امسال دپ در اقتباس دیگری از رمان ‌هانتر.اس.تامپسون به نام rum diary بازی کرده که فیلمبرداری آن به تازگی به پایان رسیده و کارگردانش هم بروس رابینسون است.

مرد مرده (۱۹۹۵)
برای بازیگری که بیشتر بازی‌اش متکی برای ژست‌های چشمگیر است و بیشتر انتخاب‌هایش هم فانتزی هستند،‌ ویلیام بلیک نقش دشواری محسوب می‌شود. دپ در این نقش، به طرزی شگفت‌آور آرام و مبهم است. این فیلم ضد وسترن به کارگردانی جیم جارموش،‌ مطمئنا یک اثر هنرمندانه خاص است ولی اگر در حال و هوای خوبی باشید، شک نکنید که در عین حال به شدت بامزه هم هست. جانی دپ وسط این گروتسک مملو از رمز و راز و جنایت‌ها و فیلسوف‌ها گلوله‌ای خورده و نزدیک به مرگ است. در قایقی دراز می‌کشد و به وسیله یک راهنمای هندی به نام «هیچ‌کس» به دنیای عمیق‌تری وارد می‌شود. به‌نظر می‌رسد جانی دپ از همین فیلم «مرد مرده» برای کارگردانی فیلم خودش به نام «شجاع» با بازی خودش و مارلون براندو الهام گرفته باشد.

سویینی تاد: آرایشگر اهریمنی خیابان فلیت (۲۰۰۷)
یک همکاری درخشان دیگر جانی دپ/تیم برتون که البته نگاهی سیاه‌تر از فیلم‌های قبلی دارد. فیلم به‌خاطر سکانس آواز خواندن جانی دپ در ابتدای فیلم، که الهام گرفته از شیوه خواندن دیوید بووی است، حسابی توجه مردم را جلب کرد. اگرچه دپ از همان دوران نوجوانی یک گیتاریست علاقه‌مند به موسیقی بود‌ اما کمتر در فیلم‌هایش این جنبه از استعدادش را به تماشاگران نشان داده بود. «سویینی تاد» این فرصت را در اختیار دپ گذاشت تا از استعداد و علاقه‌اش به موسیقی در فیلم استفاده کند. «سویینی تاد» فیلم مهمی در کارنامه جانی دپ به شمار می‌رود. برای این فیلم نامزد جایزه اسکار و بسیاری جوایز معتبر دیگر شد و توانست جایزه گلدن‌گلوب را هم برای بازی در نقش این آرایشگر خونخوار به دست آورد.

دزدان دریایی کاراییب: نفرین مروارید سیاه (۲۰۰۳)
در ابتدا شک و گمان‌هایی وجود داشت که نکند جانی دپ با بازی در نقش کاپیتان جک اسپاروی خودنما با آن قیافه عجیب و غریب، مسیر کاری‌اش را تغییر دهد و در سراشیبی فیلم‌های نوجوانانه بیفتد اما باید بازی او را به‌خاطر بداهه‌پردازی‌هایش که باعث شد به جک اسپارو شخصیتی رها و قانون‌گریز ببخشد. بذله‌گویی‌های شخصیت دغل‌باز و بازیگوش اسپارو او را از آن اولاندو بلوم آرام و بی‌مزه متمایز می‌کند. جانی دپ بدمنی خلق کرد که می‌تواند در صدر کاراکترهای شریر و بدجنس سینما قرار گیرد اما متاسفانه این کاراکتر جذاب در دنباله‌های ضعیفی که بر قسمت اول «دزدان دریایی کاراییب» ساخته شد، رنگ باخت.

چه چیزی گیلبرت گریپ را خورد؟ (۱۹۹۳)
لئونارد دی‌کاپریو برای بازی در نقش برادر معلول گیلبرت نظرها را به خودش جلب کرد اما این فیلم بازی در این فیلم به همان اندازه برای دپ هم مهم بود. جانی دپ در نقش، گیلبرت که باید از مادر و برادر معلول بازیگوش‌اش مراقبت کند،‌ نگاهی اندیشمندانه و حس و حالی شاعرانه دارد. همکاری بعدی دپ با کارگردان این فیلم، ‌لاسه ‌هالستروم، در «شکلات» (۲۰۰۰) بود که نشان داد چطور در عرض ۷ سال این بازیگر اعتماد به نفس و کاراکتری پیدا کرده که پرده را به تسخیر خودش دربیاورد.

گریه کن عزیز (۱۹۹۰)
این فیلم جان واترز شبیه یک قطعه شاعرانه درباره دنیای بزهکاری نوجوانان است. این فیلمی بود که بالاخره تصویر جانی دپ در سریال «خیابان بیست‌ویکم» را در اذهان عمومی تغییر داد. دپ در نقش جوانی ظاهر می‌شود که دائم دوروبر اسطوره زندگی‌اش می‌چرخد و دست آخر هم با یک پیشنهاد پا به دنیای مردان بزرگتر می‌گذارد.

دشمنان مردم (۲۰۰۹)
فیلم گنگستری مایکل مان که بازسازی فیلمی به همین نام محصول سال ۱۹۳۰ بود، ‌فرصت خوبی برای جانی دپ فراهم آورد تا وقفه‌ای در نقش‌های پرزرق و برقی که بازی می‌کرد، ایجاد کند. جانی دپ در این فیلم نقش جان دلینجر را بازی می‌کرد. شخصیتی که نگاه خود دپ به وی اینگونه بود: «به‌نظرم جانی دلینجر،‌ ستاره راک‌اندرول عصر خودش بود.» دلینجر هرچند تبهکار بیرحمی بود اما شخصیتی کاریزماتیک داشت. دپ برای بازی در این نقش، ‌به دنبال نوار صدای جانی دلینجر بود تا از طریق شیوه حرف‌زدنش بیشتر بتواند به وی نزدیک شود اما نتوانست آن را پیدا کند. به جایش نوار صدای پدر دلینجر را پیدا کرد. خودش می‌گوید: «با شنیدن این نوار نشستم و با خودم حساب و کتاب کردم. گفتم این پدری است که جانی را بزرگ کرده. دلینجر در جنوب ایندیانا به دنیا آمده و من در کنتاکی که ۷۰ مایل با ایندیانا فاصله دارد. اما مثل یک جرقه همه چیز برایم روشن شد. فهمیدم او چطور حرف می‌زده و چطور راه می‌رفته است.» جانی دپ در کنار لئوناردو دی‌کاپریو و برد پیت امروز بزرگترین ستارگان سینمای جهان به حساب می‌آیند. ستارگانی که هم تضمین گیشه هستند و هم با انتخاب‌های متفاوت‌شان نشان دادند بازیگران فوق‌العاده‌ای هم هستند. بعید نیست «دزدان دریایی کاراییب۴» امسال نظر اعضای آکادمی را هم جلب کند.

نظرات شما عزیزان: